Kurallar ve Sınırlar Üzerine

Teknolojiyi doğru kullanmayı bilmiyoruz. Bu konuda kendimizi ara sıra sorgulamamız gerektiğine inanıyorum. Ekran kaydırarak başkalarının ürettikleri (ve bazıları gerçekten saçma içerikler) içerikleri, başkalarının sadece mutlu anlarını paylaştıkları hayatlarını izlerken kendi hayatımız kaçıyor farkında değiliz. Biz ebeveynleri de en çok ilgilendiren çocuklarımızın hayatının da kaçıyor olması. Artık o kadar küçük yaşa indi ki ekran kullanımı. Geçtiğimiz günlerde lüks bahçeli sitede oturan bir arkadaşım “ben 3. Sınıf çocuğumu kaykayla, scooter ile bahçeye indiriyorum diğer ebeveynler vermiş çocuklarının eline telefonu çocukların hepsi ekran başında, böyle olunca benim çocuğum da beni sorguluyor” diyor.

Şu an 15 yaşında olan kızımın anaokulu döneminde yaşadığım bir anekdotu anlatmak istiyorum ben de. Kızım 5 yaşında, çok güzel bahçesi çocuk oyun parkı olan bir kafede arkadaşları ve anneleriyle buluşmuşuz. Amaç, çocuklar açık alanda oynasınlar, enerjilerini atsınlar değil mi? Bazı çocuklar tabi geliyorlar ve annelerinin telefonunu tabletlerini istiyorlar. Verenlere cümlem çok net “arkadaşlar telefonla mı oynamaya geldi çocuklar buraya, arkadaşlarıyla keyifli vakit geçirsinler diye geldi, bırakın koşsunlar oynasınlar vermeyin lütfen telefonu, tableti ellerine.” O günden sonra birlikte olduğumuz toplantılarda “Manolya teyzen kızar” diyerek tablet telefon vermediler en azından oyun çağlarında. Olurum sadece kendi çocuğum için değil başka çocuklar için de kötü olurum. Kuralları net koyarsanız henüz sizi dinleme çağlarında öyle alışırlar çocuklarınızı ne kadar koruyabilirseniz o kadar kazanmış olursunuz. İlerde zaten sizi dinlemeyecek mümkün olduğunca delmeye çalışacaklar. Burada da alışkanlıklar devreye girecek işte siz nasıl alıştırdıysanız çocuğunuzu mesela “kurallı ve net” söylenecek falan ama doğru olanın sizin yaptığınız olduğunu da yaşı büyüdükçe, diğer çocukları gördükçe, daha net anlayacak.

            Çocuklarım 15 ve 13 yaşlarında hala kola içmezler. Hiç başlatmadık, öyle bir alışkanlıkları olmadı. Hala içmezler. Ne zaman başlayacaklar bilmiyorum ama ne kadar koruyabilirsek kar, onu biliyorum. Küçük hassas bedenlerini, zihinlerini korumaları için yaşamlarının ilk yıllarında desteğe ihtiyaçları var. Bu desteği biz vermezsek kim verecek? Ailede başlıyor her şey. Çevre işin içine girmeden kazandırmalıyız çoğu iyi alışkanlığı çocuklarımıza.  Çünkü ortaokul ve lise artık normal olarak bizden uzaklaştıkları dönemler, çevrenin etkisi daha da artıyor. Çocuklara göre kısıtlamalar, kurallar ve engellerle o an kötü ebeveyn oluyoruz. Teknolojiyi gece 2 de bile kullanırken diğer arkadaşları, bizimkiler kullanamıyor, kolayı küçükken içen çocuklar varken bizimkiler içemiyor, birbirlerinde kalan arkadaşları varken bizimkiler başkasında kalamıyor ama olsun. Ben kurallarımızı seviyorum ve bir gün ne kadar doğru yaptığımızı onlarda anlayacaklar. Buna tüm kalbimle inanıyorum.